Niestety cały plan na ten dzień musi zostać zmieniony. Mieliśmy zwiedzać miasto Caen wraz z ruinami zamku w centrum, ale cały dzień dość intensywnie padał deszcz. Większość dnia spędziliśmy w kilku centach handlowych szukając regionalnych rarytasów. Udało się zrobić tylko kilka zdjęć. Jedno z zamieszczonych jest zrobione na drugi dzień, jak rano wyruszaliśmy w głąb Normandii.

Wstępny plan aliantów przewiduje wyzwolenie miasta Caen wieczorem we wtorek 6 czerwca 1944 r. przez wojska brytyjskie 3. dywizji piechoty.

W D-Day + 1 (7 czerwca) generał Montgomery, dowódca alianckich sił lądowych w Normandii, rozpoczął operację Perch, której celem jest wznowienie ofensywy w celu ostatecznego przejęcia Caen. Pierwsze ataki zostały zatrzymane przez niemieckich żołnierzy i czołgi 12. Dywizji Pancernej broniącej Caen, a zwłaszcza atak przeprowadzony przez 185 brygadę 3. brytyjskiej dywizji piechoty w Lebisey, graniczącej ze stolicą. Dowódca 21. Dywizji Pancernej, Edgar Feuchtinger, ma 16 000 ludzi, 146 czołgów, 4 bataliony zmotoryzowanej piechoty, około 50 dział i batalion dział Flak z 24 działami kalibru 88 zakopanymi na północ od Caen. Generał Montgomery nakazał 7. dywizji pancernej (słynne „Pustynne Szczury”) i 51. Dywizję Piechoty Górskiej, z których każda należy do 8. Korpusu Brytyjskiego, na rozpoczęcie ataku. Po rozpoczęciu okrążenia na północ od Caen, postęp sojuszników w tym sektorze musi się zatrzymać: w dniu D + 5 (11 czerwca) straty ludzi i materiałów są katastrofalne: 12. batalion spadochroniarzy brytyjskich (6. Dywizja Powietrznodesantowa) traci 141 ze 160 żołnierzy zaangażowanych podczas przejęcia Breville.

Zajęcie Caen znacznie opóźnia się w stosunku do pierwotnie planowanej daty, zwłaszcza że Montgomery postanawia poczekać na wzmocnienie wystarczającej liczby jednostek przed wznowieniem ofensywy: w związku z tym planuje wykorzystać w dniu D + 17 (23 czerwca) siły dowodzone przez generała Richarda O’Connora, a mianowicie 1., 8. i 30. Korpus (60 000 ludzi, 600 czołgów i 700 dział). Ta nowa operacja nosi nazwę „Epsom”. Ale 23 czerwca w Kanale La Manche szalała nowa burza, a posiłki, materiały i paliwo zostały zablokowane na pokładzie statków lub w Anglii, które przez dłuższy czas nie mogły być dostarczone przez kanał z powodu złej pogody. Kiedy alianci cierpią z powodu braku postępów, Niemcy wykorzystują tę sytuację do wzmocnienia swojej linii frontu przez nową dywizję pancerną, Panzer Lehr. W sumie niemiecką siłę w sektorze Caen reprezentuje 228 czołgów, 150 dział 88 mm, a także wielu żołnierzy piechoty.

W niedzielę, 25 czerwca 1944 r., Rozpoczęła się ofensywa lądowa operacji Epsom: 60 000 ludzi i 600 czołgów należących do 2 armii brytyjskiej zaatakowało na zachód od Caen. Dwa dni później Szkoci przedarli się przez front niemiecki na głębokość około 10 kilometrów. Ten imponujący występ nie spełnił nadziei Montgomery’ego, który ze swojej siedziby w Blay martwił się katastrofalnymi doniesieniami o stratach brytyjskich od początku istnienia operacji Epsom.

Miasto Caen jest otoczone od północy w szczególności przez brytyjskich spadochroniarzy 6. dywizji powietrznej w pozycji od D-Day. Sytuacja stała się wyjątkowo tragiczna dla niemieckich obrońców, którzy musieli oprzeć się bombardowaniu 7 lipca wieczorem, 2 500 ton bomb zrzuca się na północ od Caen.

18 lipca rozpoczęto operację o kryptonimie Goodwood: 750 czołgów musi przebić się ze wschodu w kierunku Bourguébus. Jednocześnie atak dywersyjny musi przyciągnąć obrońców wroga na zachód od miasta na dwie godziny przed rozpoczęciem Goodwood. Wcześniej 4500 bombowców sojuszniczych musiało zniszczyć wszystkie cele na brytyjskich trasach: zrzucają 7 000 ton bomb i są wspierane przez artylerię morską i artylerię lądową, które wystrzeliwują blisko 250 000 pocisków. Ale niemieckie czołgi typu Tygrys i Pantera zablokowały drogę, wspomaganą przez potężne działa 88 mm. Bardzo szybko, przy wszystkich bombardowaniach poprzedzających Goodwood, niemieccy oficerowie rozkazali pochować czołgi, pozostawiając wystawione tylko wieże: 36 czołgów Tygrys stało się bardziej niebezpieczny niż kiedykolwiek. Wieczorem 18 lipca 6 000 żołnierzy padło ofiarą walk, a prawie 400 czołgów zostało zniszczonych podczas sojuszniczego natarcia nieprzekraczającego 11 kilometrów, Bourguébus wciąż nie był pod kontrolą brytyjską. 11. dywizja brytyjska traci w tym dniu 126 czołgów.

Miasto Caen zostało całkowicie wyzwolone 20 lipca, ale jest prawie całkowicie zniszczone przez nieustanne bombardowania alianckich sił lądowych, morskich i lotnictwo.

 

W kolejnym dniu podróż w głąb Normandii.