Do wsi Saint-Aubin-sur-Mer docieramy około godziny 8:40. Plaża i uliczka są puste. Czasem tylko przejedzie jakiś samochód lub przejdzie spacerowicz. Mieszkańcy utrzymują się głównie z turystyki. Tak też było i kiedyś. Stare pocztówki ukazują plaże pełne turystów rozkoszujących się wypoczynkiem na plaży.

 

 

6 czerwca 1944 przed lądowaniem alianckim było równie pusto jak dziś. Wieś Saint-Aubin-sur-Mer była najbardziej na wschód wysuniętą częścią odcinka Juno. Był to sektor Nan Red na którym lądowali Kanadyjczycy. Desant był poprzedzony bombardowaniem lotniczym, a na dwie godziny przed atakiem ostrzału dokonała aliancka marynarka. Atak piechoty na plażę zaczął się z dziesięciominutowym opóźnieniem o 8:10. Zadaniem wojsk kanadyjskich lądujących na tym odcinku było wzmocnienie Brytyjczyków idących na Caen oraz przejęcie i zabezpieczenie lotniska Carpiquet na zachód od Caen. Zajęcie Juno należało do 3. Kanadyjskiej Dywizji Piechoty i komandosów Royal Marines. Plaża była broniona przez dwa bataliony niemieckiej 716. Dywizji Piechoty, z elementami 21. Dywizji Pancernej w rezerwie w pobliżu Caen. Po wylądowaniu pierwszych jednostek na plaży, okazało się, że bombardowania i ostrzał z kanału La Manche były nieskuteczne. Obrona niemiecka była bardzo silna. Wiele barek desantowych zostało zniszczonych przez miny porozstawiane na całej plaży. Kompania A i B z North Shore Regiment dowodzona przez podpułkownika D. B. Buell’a miała do przebycia 90-metrową otwartą przestrzeń, zanim dotrze do wałów przeciwpancernych. Wspierał ich 10. Kanadyjski Pułk Pancerny (Fort Garry Horse), ale wielu żołnierzy zginęło zanim dotarli do osłony. Atak zostaje wzmocniony przez kompanie C i D.

 

 

Na starym zdjęciu za tym umocnieniem widać budynek. Dziś zamiast tego jest parking dla samochodów. Budynek jest widoczny na poniższym starym zdjęciu lotniczym.

 

 

 

Na plaży znajdował się Widerstandsnest 27, czyli przeciwpancerny punkt oporu. W Wn 27 zostało zamontowane 50mm działo przeciwpancerne typu Vf600-SK, całkowicie osłonięte przed atakiem ze strony kanału, a które mogło ostrzeliwać całą plaże. Ogień z działa unieszkodliwił cztery czołgi. Ze strony niemieckiej odcinka broniła 5. Kompania Grenadier-Regiment 736 dowodzona przez Hauptmanna Rudolfa Grutera. Dopiero po godzinie 18:00 cała wieś Saint-Aubin-sur-Mer była już zdobyta i zabezpieczona.

 

 

Na plaży leży P-47 Thunderbolt z 365. Dywizjonu Fighter Bomber Group, 386. Eskadry Myśliwców U.S. Army Air Force. Samolot został uwieczniony jeszcze na jednym zdjęciu.

 

 

Na plażę samolot został wyrzucony 11 czerwca podczas przypływu i zaciągnięty pod wał. 10 czerwca 1944 roku pilot 2nd Lt (Second Lieutenant – podporucznik) John Alfred Weese podczas lotu patrolowego w okolicach miasta Cherbourg został zestrzelony. Przez radio zdążył przekazać informację o trafieniu, oraz że samolot stracił ciśnienie oleju. Kierując się na wschód chciał lądować awaryjnie na wodzie. Niestety podczas tej próby zginął. Jego ciało zostało wyłowione jeszcze tego samego dnia, a następnie został pochowany w tymczasowym grobie w pobliskim Berniers-sur-Mer. Pełny raport zestrzelenia podporucznika Johna Alfreda Weese składa się ze strony 1 i strony 2. Oprócz tego jest komunikat porucznika Valmore J. Beadrault odnośnie zaginięcia w akcji. Dziś grób Johna Alfreda Weese znajduje się na cmentarzu Bethlehem w Ann Arbor w stanie Michigan.

 

 

Jadąc dalej przemykamy drogą D514 na zachód. Za kilka minut będziemy w Bernieres-sur-Mer.