Pogoda w tym dniu daje się we znaki. Zaraz po 13:00, jak dojeżdżamy do baterii Longues-sur-Mer, deszcz już nie męczy tak jak wcześniej. Dobrze, bo poza czterema żelbetonowymi kazamatami nie ma miejsca aby się schować. Bateria Longues-sur-Mer Wn 48 (w języku niemieckim: Marineküstenbatterie (MKB) Longues-sur-Mer) znajduje się pomiędzy brytyjskim odcinkiem Gold a amerykańskim odcinkiem Omaha. Działa 150 mm zamontowane w tych kazamatach miały zasięg do 20 km więc mogły ostrzeliwać obie plaże. Szybkostrzelność to od 6. do 8. pocisków na minutę.
Bateria znajdowała się 450 m od krawędzi klifu wysokiego na 60 metrów. Dzięki temu był idealny widok na kanał La Manche. Całość stanowiły 4 działa 150 mm TK C/36 wyprodukowane przez zakłady Skody w Pilznie, w Czechosłowacji. Działa były zamontowane w kazamatach regelbau typ M272 składające się z komory głównej z działem zamontowanym na centralnym uchwycie obrotowym (Mittelpivotlafette – MPL) TL C/36 oraz dwóch pomieszczeń z tyłu na proch i pociski.
Grubość ścian i sufitu to ponad 2 metry (6,6 stopy). Przy samej krawędzi klifu znajdowało się żelbetonowe stanowisko dowodzenia typu regelbau M262A. Na terenie znajdowały się także bunkry amunicyjne i schrony dla obrony wojsk. Trzy działa przeciwlotnicze 20 mm wraz z reflektorem. Wokół baterii znajdowało się pole minowe, ogrodzenia z drutu kolczastego, karabiny maszynowe i moździerze do obrony. Radziecka armata 122 mm K390 broniła wejścia do baterii. Garnizon składał się z 184 żołnierzy, początkowo bateria Longues-sur-Mer była pod dowództwem Kriegsmarine ale później dowodzenie przejął Wehrmacht.
Na tydzień przed lądowaniem aliantów na plażach w Normandii bateria została zbombardowana przez naloty. Dwa naloty nie dały rady uszkodzić kazamat z działami ale zniszczyły podziemną instalację elektryczną łączącą stanowisko dowodzenia ogniem z kazamatami, co zmusiło Niemców, w dniu lądowania, do użycia sygnałów wizualnych, znacznie mniej skutecznych. Rankiem 6 czerwca 1944 roku o godzinie 5:30 brytyjski krążownik HMS Ajax otworzył ogień w kierunku baterii, nie powodując większych zniszczeń. Około szóstej rano bateria otworzyła ogień w kierunku HMS Bulolo, okrętu dowodzenia dla sektora Gold Beach, zmuszając go do zmiany pozycji. HMS Ajax i HMS Argonaut następnie podchodzą bliżej i wznawiają strzelanie w kierunku niemieckiej baterii. Działa okrętów umilkły o 8:45 rano, działa zostały częściowo wyeliminowane z eksploatacji przez bezpośrednie trafienia. Brak ostrzału okrętów alianckich dał czas na naprawienie wszystkiego co było możliwe przez niemiecką załogę. Po naprawie działa baterii Longues-sur-Mer ponownie otworzyły ogień w kierunku plaży Omaha. Francuskie krążowniki Georges Leygues i Montcalm, wspomagane przez krążownik USS Arkansas zaczęły ostrzeliwać baterię Longues-sur-Mer. Ponowny ogień aliancki znokautował jedno działo i uszkodził dwa inne. Wciąż aktywne czwarte działo otwierało ogień sporadycznie podczas popołudnia i wieczora dnia D, ale nie wywierał dużego wpływu na alianckie lądowania. Bateria wystrzeliła ponad 100 razy w ciągu dnia.
Rankiem 7 czerwca bateria zostaje ponownie zbombardowana przez RAF i pod koniec ranka, bez żadnych trudności, zostaje przejęta przez kompanię „C” 2. Pułku hrabstwa Devonshire. Pozostałych 120 żołnierzy z garnizonu poddaje się Brytyjczykom.
Obecnie można zwiedzać trzy stanowiska z czterech, ponieważ jedno jest mocno zniszczone i dla bezpieczeństwa zostało ogrodzone. Jest to jedna z lepiej zachowanych baterii na terenie Normandii, a działa, które są tutaj zamontowane to te same, z których wojska niemieckie prowadziły ostrzał plaż 75 lat temu.
